- хӯрдан
- [خوردن]1. аз гулӯ ба дарун фурӯ бурдан, тановул кардан; нон хӯрдан, ош хӯрдан2. ошомидан, нӯшидан; об хӯрдан3. тасарруф кардан, аз худ кардан; сарф кардан (молу пули мардумро)4. феъли ёридиҳанда дар феълҳои таркибии номӣ: қасам хӯрдан, шикаст хӯрдан, фиреб хӯрдан; офтоб хӯрдан дар таги офтоб бисёр мондан; тир хӯрдан захмдор шудан бо тири силоҳи оташфишон; сари касе (чизе)-ро хӯрдан нобуд кардан, боиси нест шудани чизе гардидан; хато хӯрдан (мас., тир, чашм) ба ҳадаф нарасидан; хунук хӯрдан сардӣ ҳис кардани бадан; шамол хӯрдан беморӣ дар асари сармо расидан ба яке аз аъзои бадан (асосан шуш); ғами худро хӯрдан дар фикри худ будан, дар бораи худ андешидан; ғами чизеро хӯрдан дар фикри чизе будан, чизеро тадорук кардан ва муҳайё намудан
Толковый словарь таджикского языка (в 2 томах). — Душанбе, НИИ языка и литературы им. Рудаки. Под редакцией Сайфиддина Назарзода. 2008.